جملات ، سخنان و اشعار زیبای سعدی

  

جملات ، سخنان ، اشعار و مطالب ناب و زیبای سعدی شیرازی
............................................................................................

مال از بهر آسایش عمر است، نه عمر

از بهر گرد کردن مال.

سعدی

....................................................................

 آدمی با کینه ، زندگی را بر دوستان نیز تنگ می کند .

سعدی

..............................................................................

هر که در زندگی، نانش نخورند، چون بمیرد، نامش نبرند.

سعدی

...........................................................................

فضلیت ها را نه از راه بیم و امید، بلکه

به خاطر خود آنها باید کسب کرد،زیرا

جمال روح بسته به آنهاست.

سعدی

......................................................................................

هرکه سخن نسنجد ،از جوابش برنجد.

سعدی

....................................................................................................

عالم ناپرهیزگار، کور مشعله دار است.

سعدی

.............................................................................

اندیشه کردن به این که چه بگویم، بهتر است

از پشیمانی از این که چرا گفتم.

سعدی

....................................................................................................

همه کس را عقل خود به کمال نماید و فرزند خود به جمال.

سعدی

...........................................................................

 سر دشمن به دست دشمن دیگر کوب

که از دست هردو خلاصی یابی.

سعدی

......................................................................

برادر که در بند خویش است، نه برادر و نه خویش است.

سعدی

..........................................................................................

باران که در لطافت طبعش خلاف نیست

در باغ لاله رویاند و در شوره زار خس

سعدی

..........................................................................................

به گرسنگی مردن بهتر که نان فرومایگان خوردن.

سعدی

..................................................................................

هر که با بدان نشیند ،اگر طبیعت ایشان را

هم نگیرد به طریقت ایشان متهم گردد.

سعدی

.................................................

 مال از بهر آسایش عمر است

نه عمر از بهر گرد آوردن مال.

سعدی

............................................................

دل دوستان آزردن،مراد دشمنان برآوردن است.

سعدی

................................................................

 بدست آهن تفته کردن خمیر
به از دست بر سینه پیش امیر

سعدی

...................................................................

ده درویش در گلیمی بخسبند و

دو پادشاه در اقلیمی نگنجند.

سعدی

.................................................................

خشم بیش از حد گرفتن، وحشت آرد

و لطف بی دقت، هیبت ببرد.

سعدی

............................................................................

بی دوست زندگانی چنان ذوقی ندارد.

سعدی

..........................................................................

از نفس پرور، هنروری نیاید و بی هنر، سروری را نشاید.

سعدی

...................................................................

دنیا نیرزد به آنکه پریشان کنی دلی.

سعدی

.............................................................................

هر که خیانت ورزد، پشتش در حساب بلرزد.

سعدی

................................................................................

مشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید.

سعدی

....................................................................

هر که با بدان نشیند نیکی نبیند.

سعدی

........................................................

قدر عافیت کسی داند، که به مصیبتی گرفتار آید.

سعدی

........................................................................................

 نه چندان درشتی کن که از تو سیر شوند ،

نه چندان نرمی کن که بر تو دلیر شوند.

سعدی

..............................................................................

مال از بهر آسایش عمر است

نه عمر از بهر گرد آوردن مال

سعدی

..........................................................................................

 سخن میان دو دشمن چنان گوی که

چون دوست گردند شرمنده نباشی.

سعدی

.........................................................................................

  به گرسنگی مردن بهتر که نان فرو مایگان خوردن

سعدی

.............................................................................................

هر که بر زیردستان نبخشاید، به جور زبردستان گرفتار آید.

سعدی

........................................................................

من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی

یا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنی

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی

  
دیگران چون بروند از نظر از دل بروند
تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

تو همایی و من خسته بیچاره گدای
پادشاهی کنم ار سایه به من برفکنی

بنده وارت به سلام آیم و خدمت بکنم
ور جوابم ندهی می‌رسدت کبر و منی

مرد راضیست که در پای تو افتد چون گوی
تا بدان ساعد سیمینش به چوگان بزنی

مست بی خویشتن از خمر ظلومست و جهول
مستی از عشق نکو باشد و بی خویشتنی

تو بدین نعت و صفت گر بخرامی در باغ
باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی

من بر از شاخ امیدت نتوانم خوردن
غالب الظن و یقینم که تو بیخم بکنی

خوان درویش به شیرینی و چربی بخورند
سعدیا چرب زبانی کن و شیرین سخنی

سعدی